اثر شوری بر روابط آبی، تنظیم‌‌کننده‌های اسمزی و عملکرد سه گونه دارویی از جنس بارهنگ

به به‌منظور بررسی اثر شوری بر روابط آبی، روابط یونی، قندهای محلول، محتوای پرولین، فلورسانس کلروفیل و عملکرد در سه گونه دارویی اسفرزه اواتا (Plantago ovata)، اسفرزه پسیلیوم (Plantago psyllium) و بارهنگ کبیر (Plantago major)، آزمایشی در سال 1388 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی­عصر ولی‌عصر رفسنجان به اجرا در آمد. آزمایش به به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. عامل اول شامل 4 سطح شوری (0، 9، 15 و 21 دسی دسی‌زیمنس بر متر) و عامل دوم شامل سه گونه دارویی اسفرزه اواتا، اسفرزه پسیلیوم و بارهنگ کبیر بود. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نمک، محتوای آب نسبی در هر سه گونه کاهش یافت، هر چند روند کاهشی بین سه گونه متفاوت بود. افزایش غلظت نمک محتوای سدیم برگ را افزایش و محتوای کلسیم، منیزیم و پتاسیم برگ را در این سه گونه کاهش داد. با افزایش غلظت نمک محتوای  محتوای یون‌ها به­طور به‌طور معنی‌داری در برگ کاهش یافت. محتوای پرولین و قندهای محلول تحت تحت‌تاأثیر سطوح مختلف شوری قرار نگرفت و تنها نوع گونه بر این صفات تاثیر مؤثر گذار بود. در گونه بارهنگ کبیر بالاترین عملکرد بذر مربوط به تیمار شاهد و پایین­ترین پایین‌ترین مقدار آن مربوط به سطح شوری 21 دسی دسی‌زیمنس بر متر بود. در گونه اسفرزه اواتا و پسیلیوم در سطح شوری 21 دسی دسی‌زیمنس بر متر بذری تشکیل نشد. در میان سه گونه مورد مطالعه، گونه بارهنگ کبیر در حفظ تعادل مطلوب یونی، محتوای آب نسبی و عملکرد در شرایط شوری از توانایی بالاتری نسبت به دو گونه دیگر برخوردار بود.